3. Ceza Dairesi

Özet: Suça sürüklenen çocuk hakkında suç tarihi itibari ile 18 yaşını doldurmaması sebebi ile ayırma kararı verilen dava dosyası karara çıkmamış ise fiili irtibat nedeniyle bu dosya ile birleştirilmesi, karara çıkmış olması halinde ise dosyanın onaylı bir örneğinin dosya arasına alınması gerektiğinin gözetilmemesi, (...) Sanığın aşamalarda elinde bıçak olduğuna ve kavga esnasında bıçağı rastgele salladığına dair beyanları, mağdurun kovuşturma aşamasında kendisini sanığın yaraladığına dair beyanı ve ... Adli Tıp Şube Müdürlüğü'nün ... tarihli raporuna göre sanığın kasten yaralama suçunu işlediği sabit olduğu halde mahkumiyeti yerine beraatine karar verilmesi, bozmayı gerektirmiştir.

Özet: Sanığın eylemi neticesinde katılandaki yaralanmanın, yaşamını tehlikeye sokan bir duruma neden olduğu, yüzde sabit iz niteliğinde olduğu, ayrıca hayat fonksiyonlarını ağır (4) derecede etkileyen kemik kırığının meydana gelmesine sebebiyet verdiği olayda, birden fazla nitelikli hal ihlaline neden olan sanık hakkında TCK'nin 86/1. maddesince temel cezaya hükmedilirken meydana gelen zararın ağırlığı ve kastının yoğunluğu da dikkate alınarak TCK'nin 61. ve TCK'nin 3. maddesindeki orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi, bozmayı gerektirmiştir.

Özet: Tartışma sonrası alkollü sanık ...’ın elinde bıçak olduğu halde, diğer taraf olan alkollü sanıklar ile aralarında çıkan kavga sonrasında, basit tıbbi müdahale ile iyileşecek şekilde yaralandıkları ve birbirlerinden şikayetçi olmadıkları olayda, sanıklar ..., ..., ...'ün sanık ...'a karşı olan eylemlerinde, karşılıklı yaralanmaların nitelikleri, olaya karışanların güçlerinin orantısızlığı, olayın gelişimi, kendi beyanlarına göre sanıkların her birinin ayrı ayrı müşteki sanıkla saldırıyı defetmekten çok katılarak kavgaya tutuştuklarının anlaşılması karşısında, saldırıya ve savunmaya ilişkin koşulların birlikte gerçekleşmesi gerekliliğinin olayda bulunmamasına rağmen, sanıkların haksız tahrik altında kasten yaralama suçundan cezalandırılmalarına karar verilmesi gerekirken, sanıklar hakkında TCK’nın 25. maddesinin uygulanması, (...) meşru savunmadan yararlanan sanıklar ..., ... ve ... haklarında CMK’nın 223/2-d maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi gerekirken, sanıklar hakkında ceza vermeye yer olmadığı kararı verilmesi, bozmayı gerektirmiştir.

Özet: Katılanın, sanığın işletmeciliğini yaptığı lokantaya müşteri olarak gidip çorba içtikten sonra gelen hesaba itiraz etmesi üzerine sanık ile katılan arasında tartışma çıktığı, birbirlerine hakaret ettikleri, tartışmanın kavgaya dönüştüğü, sanığın katılanın göğsüne ve yüzüne yumrukla vurduğu, olay yerinden iş yeri çalışanları tarafından uzaklaştırılan katılanın hastanede yatan oğlunu ziyarete gittiği, yaşadığı olayı hastanede bulunan kızı olan tanığa anlattığı, bunun üzerine tanık ile birlikte tekrar sanığa ait iş yerine gittikleri ve polisi çağırdıkları, sonrasında katılanın kalp krizi geçirdiği, katılan hakkında düzenlenen Adli Tıp Kurumu 2. İhtisas Kurulu raporuna göre, katılanın yumuşak doku lezyonuna neden olan yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olduğ  ancak olayın efor ve stresiyle katılanda mevcut kalp damar hastalığının akut hale geçerek akut miyokard enfarktüsü geliştiği, dava konusu olayla geçirdiği kalp krizi arasında illiyet bağı bulunduğu ve geçirdiği kalp krizinin kişinin yaşamını tehlikeye sokan bir duruma neden olduğunun belirtildiği olayda; katılanı basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralayan sanığın katılanın kalp rahatsızlığını önceden bilip bilmediği araştırılıp, bildiğinin tespit edilmesi halinde sanığın eyleminin bilinçli taksirle yaralama suçunu, bilmediğinin tespit edilmesi halinde ise taksirle yaralama suçunu oluşturup oluşturmayacağının karar yerinde tartışılmaması; sanığın eyleminin taksirle yaralama suçu olarak kabul edilmesi halinde, hakaret suçu ile birlikte her iki suçun uzlaştırmaya tabi olması karşısında, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması; sanığın katılanı yaralamasında netice sebebiyle ağırlaşmış yaralama niteliğindeki "yaşamını tehlikeye sokan bir duruma neden olma"nın adli tıp kriterleri ve Dairemiz uygulamalarına göre basit tıbbi müdahale ile giderilmesi mümkün bulunmadığı gözetilip, temel cezanın TCK'nın 86/1 maddesi uyarınca tayin olunması gerekirken TCK'nin 86/2 maddesi uyarınca tayin edilmesi suretiyle ve sanık hakkında TCK'nin 87/1-son maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini bozmayı gerektirmiştir.

Özet: Katılanın tedavi evrakları temin edilip mevcut raporları ile birlikte Adli Tıp Kurumuna gönderilerek, katılanın gözünde işlev zayıflaması ya da yitirilmesi niteliğinde yaralanma olup olmadığı ve bu yaralanma ile sanıkların eylemi arasında illiyet bağı bulunup bulunmadığı hususunda rapor aldırılarak sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması, (...) Sanıkların cezasından "ilk eylemi kimin başlattığı tam olarak belli olmadığından" şeklindeki gerekçe ile TCK'nın 29. maddesi uyarınca (1/4) oranında indirim uygulanması gerekirken (1/2) oranında indirim uygulanmak suretiyle eksik ceza tayini bozmayı gerektirmiştir.

Özet: Sanığın şüpheli sıfatı ile polis merkezine getirildiği, polis memurlarına yönelik hakaret, tehdit sözleri söylediği, sigara içmeye başladığı, bunun üzerine kendisinden sigara paketini ve çakmağını isteyen polis memuruna yumruk atarak yaraladığı olayda; sanığın eyleminin görevi yaptırmamak için direnme suçunu oluşturması ve yaralamanın neticesi sebebiyle ağırlaşan hallerinin gerçekleşmemesi nedeniyle TCK'nın 265/5 maddesi gereğince sanık hakkında yaralamanın niteliğine göre alt sınırdan ayrılmak suretiyle sadece görevi yaptırmamak için direnme suçundan mahkumiyet kararı verilmesi gerekirken ayrıca yaralama suçundan da hüküm kurulması ve sanığın adli sicil kaydındaki ilamının hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararlardan olması nedeniyle ertelemeye engel oluşturmadığı gözetilmeden yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle sanık hakkında TCK'nın 51. maddesine göre yaralama suçundan verilen hapis cezasının ertelenmemesine karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.

Özet: Sanıklar hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde; sanıkların iştirak halinde hayati tehlike geçirecek şekilde bıçakla kasten yaralaması şeklinde gerçekleşen eylemlerinin, suçta kullanılan saldırı aletinin niteliği, darbe sayısı ve şiddeti, maktulun vücudunda meydana getirilen yaraların yerleri, nitelik ve nicelikleri esas alınmak suretiyle sanıkların eyleminin kasten adam öldürmeye teşebbüs suçunu oluşturabileceği ve bu suçla ilgili delilleri değerlendirme yetkisinin Ağır Ceza Mahkemesi'ne ait olduğu gözetilmeden görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması; maktule ait raporda yaşamsal tehlikeye neden olan birden çok yaralanma olduğunun bildirilmesine, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığına göre, TCK'nın 86/1 maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken sonuç cezaya etki edecek düzeyde asgari had aşılarak tayin edilmemesi; sanık hakkında kasten yaralama, konut dokunulmazlığını ihlal ve hürriyetten yoksun kılma suçlarından kurulan mahkumiyet hükümleri yönünden yapılan incelemede; UYAP sisteminden alınan güncel nüfus kayıt örneğine göre sanığın mahkemenin hüküm tarihinden sonra, temyiz inceleme tarihinden önce “25/10/2017” tarihinde öldüğünün anlaşılması karşısında, bu durumun mahkemesince araştırılarak kamu davasının TCK'nın 64. maddesi uyarınca düşürülüp düşürülmeyeceğinin değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması bozmayı gerektirmiştir.

Özet: "Muhalefet Şerhi; ... Sonuç olarak.... belediye başkanı. katılanı Mal Müdürlüğü ...,.... görevleri sırasında katılanın dilekçesinde ileri sürdüğü Belediyeye yönelik işlemlerininde etkisiyle dövdürmek amacıyla sanık ...'i azmettirdiği, ...'in de belediye zabıtaları olan ... ve ... ile belediye işçisi ...'ı katılanı dövmesi için azmettirdiği, ... ve ...'ın katılanın yerini tespit edip telefonla sanık ...'ye bildirerek yardım ettikleri, sanık ...'nin de olay tarihinde tanınmamak amacıyla çorap ve şapka takarak katılana yumruklarla vurmak suretiyle onu basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek nitelikte yaraladığı anlaşılmakla katılanın temyiz isteminin kabulü ile hükmün bozulmasına karar verilmesi gerektiği görüşündeyim."

Özet: Sanığın eylemi sonucu mağdurun yaşamsal tehlike geçirecek şekilde yaralanması nedeniyle kurulan hükümde yaşamsal tehlike geçirmesinin yanında, duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına, konuşmasında sürekli zorluğa, yüzünde sabit ize ve gebe bir kadına karşı işlenip de çocuğunun vaktinden önce doğmasına neden olduğunun yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası ve uygulanan kanun maddesinin 87/1-d yerine 87/1. olarak eksik gösterilmesi mahallinde hükme eklenmesi mümkün eksiklik olarak kabul edildiğinden ve sanık hakkında TCK'nın 86/1, 86/3-e maddeleri uyarınca tayin edilen 1 yıl 6 ay hapis cezasının TCK'nın 87/1-d maddesi gereğince bir kat artırım ile 2 yıl 30 ay hapis cezası yerine 1/2 oranında artırıma tabi tutularak 1 yıl 15 ay olarak belirlenmesi TCK'nin 87/1-d-son maddesi uyarınca cezanın 5 yıla çıkarılması karşısında sonuca etkili görülmediğinden tebliğnamedeki düşüncelere iştirak edilmeyerek kararın onanmasına karar verilmiştir.

Özet: Kamu davası, kasten yaralama suçuna ilişkindir. Müştekinin yaralanmasına ilişkin Ödemiş Devlet Hastanesi'nce düzenlenen  raporda, ''sol ön kolda radius+fibula kırığı'' olduğunun belirtildiği ancak kemik kırığının hayati fonksiyonlarına etkisinin kaçıncı derece olduğunun belirtilmediği gözetilmeden yetersiz rapora dayanılarak eksik inceleme ile hüküm kurulması ve kurulan hükümde TCK'nin 87/3 maddesine göre arttırım yapılmayarak sanığa noksan ceza tayini; 160 promil alkollü olan müştekinin yeni doğacak çocuğunun kız olacağını öğrenmesi üzerine ev halkına karşı agresif davranışlar sergilediği ve kendisini sakinleştirmeye çalışan kardeşi sanığa saldırması sebebiyle sanığın üzerine atılı suçu işlediği olayda; 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirdiğinin gözetilmemesi bozmayı gerektirmiştir. 

Özet: Kamu davası, kasten yaralama suçuna ilişkindir. 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik CMK'nın 253. maddesi ile uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması yönünden ihbara konu olan TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmış olmakla sanığın adli sicil kaydında bulunan ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması yönünden ihbara konu olan hükümde uzlaştırma işlemi uygulanıp uygulanmadığı araştırılarak sonucuna göre hüküm tesisinde zorunluluk bulunması; sanığın, mağduru TCK'nın 6/1-f-4 maddesi uyarınca silahtan sayılan araba ile yaraladığı olayda sanık hakkında 86/3-e maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini ve Adli Tıp kriterleri açısından kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif (1) ila ağır (6) derece şeklinde sınıflandırılması ve TCK'nın 87/3 maddesinde kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisine göre cezanın en fazla (1/2) oranında artırılmasının öngörülmüş olması karşısında, mağdur hakkında düzenlenen adli raporda vücudundaki kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisinin orta (2.) derece olduğunun belirtilmesine rağmen, TCK'nın 3. maddesine göre orantılılık ilkesine aykırı olarak sanığın cezasında (1/3) oranında artırım yapılması suretiyle fazla ceza tayini bozmayı gerektirmiştir.

Özet: 3.Ceza Dairesinin usulden bozma kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itiraz etmiş ve dosya tekrar daire önüne getirilmiştir. Başsavcılık yaptığı itirazda, sanığın kasten yaralama suçunu işlediğinin sabit bulunduğu bu sebeple tanıkların dinlenmesine gerek kalmadığı, bu durumda ancak hakimin reddi yoluna gidilebileceği ancak bu yola başvurulmadığı, CMK'nın 24. maddesi gereğince ret sebebi sayılmayan bu durumun temyiz incelemesi sırasında re'sen gözetilmemesi gerektiğini belirtmiş söz konusu itiraz daire tarafından kabul edilerek bozma kararının kaldırılmasına karar verilmiştir.

Özet: Sanığın kullandığı silahın niteliği, darbelerin şiddeti, sayısı ve yöneltildiği vücut bölgeleri ile meydana gelen yaralanmanın niteliği birlikte değerlendirildiğinde, sanığın eylemine bağlı olarak ortaya çıkan kastının eşi olan katılanı kendisini aldattığı inancıyla öldürmeye yönelik olduğu ve TCK'nın 36. maddesinde düzenlenen gönüllü vazgeçme hükmünün uygulanmasını gerektirecek ciddi bir çaba içinde olduğunu gösterir bir yön bulunmadığı cihetle sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs yerine suçun nitelendirilmesinde yanılgıya düşülerek sanığın eyleminden gönüllü vazgeçtiğinin kabulü ile kasten yaralama suçundan mahkumiyet kararı verilmesi, kabul ve uygulamaya göre; sanığın yaralama eylemi sonucunda katılanın hem yaşamsal tehlike geçirmesine hem de vücudunda kemik kırığına neden olacak şekilde yaralanmış bulunması karşısında, bu durumun ancak temel cezanın belirlenmesinde alt sınırdan uzaklaşma nedeni yapılabileceği ve fikri içtima kuralları gereğince sanık hakkında hüküm kurulurken yalnızca en ağır cezayı gerektiren sayılı TCK'nın 87/1-d, son maddesi gereğince artırım yapılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde TCK'nın 87/3. maddesi gereğince de ayrıca artırım yapılması bozmayı gerektirmiştir.

Özet: Sanık hakkında basit kasten yaralama suçu yönünden kurulan mahkumiyet hükmünün vehakaret suçu bakımından kurulan beraat hükmününonanmasına, nitelikli kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün ise; hedef alınan vücut bölgesi, etkili mesafeden ateş edilmesi nedeniyle kullanılan vasıtanın elverişliliği değerlendirildiğinde sanığın eylemine bağlı olarak ortaya çıkan kastın öldürmeye yönelik olduğundan suç niteliğinde yanılgıya düşülmesi gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.

Özet: Alt sınırı beş yıldan az olmayan hapis cezasını gerektiren yaralama suçundan yargılanan suça sürüklenen çocuğun duruşmada hazır bulundurulması, bunun mümkün olmaması durumunda ise SEGBİS sistemi aracılığıyla savunmasının alınması gerektiği gözetilmeden; sanığın yakalama ile ifadesi alınarak yokluğunda yargılamaya devam edilerek hüküm kurulması suretiyle CMK'nın 193. ve 196. maddelerine aykırı davranılması veGülten’e karşı eylemleri nedeniyle ... hakkında kasten yaralama, Özgür hakkında ise cinsel saldırı suçlarından hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş ve anılan kararların kesinleşmiş olması karşısında, sanık hakkında TCK'nın 29. maddesindeki haksız tahrik hükmü uygulanırken indirimin haksız tahrikin derecesi ile orantılı olacak şekilde uygulanması gerekirken yazılı şekilde asgari oranda yapılması suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini bozmayı gerektirmiştir.

Özet: Sanıklar ve suça sürüklenen çocuk hakkında konut dokunulmazlığının ihlali, kasten basit yaralama ve hakaret suçlarından kurulan hükmün açıklanmasının geriye bırakılması kararlarına ilişkin itiraz yolu açık olduğundan temyiz itirazlarının reddedilmesi, sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrileceğine karar verilmesi, hükmün bozulmasını gerekli kılmıştır.

Özet: Suç tarihi itibariyle 12-15 yaş grubunda olan suça sürüklenen çocuğun işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayamaması ve fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmemiş olması halinde ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmesi gerektiği halde, şahsi cezasızlık sebebinin varlığından ötürü gereğince ceza verilmesine yer olmadığına hükmedilmesi bozmayı gerektirse de düzeltilerek onanması gerekmiştir.

Özet: Sanıklardan ...'ın araçta beklediği sırada, suça sürüklenen çocuk ... ile sanıklar ... ve ...'ün müştekiye ait işyerine kapı camını kırıp girdikleri, bir adet televizyonu çalıp, geldikleri araca binerek ayrıldıkları, dosya kapsamına göre işyeri kapı camının suça sürüklenen çocuk ... ya da sanık ... tarafından kırıldığı olayda; 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesine göre “suçun işleniş biçimi, suçun işlenmesinde kullanılan araçlar, suçun işlendiği zaman ve yer, suç konusunun önem ve değeri, meydana gelen zarar veya tehlikenin ağırlığı, failin kast veya taksire dayalı kusurunun ağırlığı, failin güttüğü amaç ve saik” göz önünde bulundurularak temel cezanın belirlenmesi gerektiği; sanıklar ... ve ...'in adli sicil kayıtlarına göre, aynı neviden suçlardan sabıkalarının bulunduğu anlaşılmakla beraber, bu hususun 5237 sayılı TCK'nın 50 ve 51. maddeleri ile 5271 sayılı CMK'nın 231. maddesinde düzenlenmiş cezanın kişiselleştirilmesi normlarının tatbiki sırasında değerlendirilebileceği, suça sürüklenen çocuk ile sanıkların suç işlemek için önceden anlaşarak TCK'nın 37/1. maddesi kapsamında suça doğrudan katıldıklarının anlaşılması karşısında, benzer gerekçeler ile suça sürüklenen çocuk ... hakkında alt sınırdan hüküm kurulmasına karşın, sanıklar ... ve ... hakkında TCK'nın 61. maddesinde yer almayan “sanığın kişiliği, sabıkalı oluşu, suç işleme hususundaki eğilimi” de gerekçe gösterilmek suretiyle alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tayin edilmesi, tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık ... hakkında, TCK'nın 58. maddesinin her bir suç yönünden ayrı ayrı uygulanması gerekirken hükmün sonunda tüm suçlar yönünden toplu şekilde uygulama yapılması, yine sanık hakkında TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına dayanak yapılan hükümlülüğünün birden fazla suçtan verilen cezalardan oluşması karşısında, en ağır cezaya ilişkin hükümlülüğünün tekerrüre esas alınması gerektiğinin düşünülmemesi, bozmayı gerektirmiştir. 

Özet: Aynı suçtan yargılanan sanıklar ..., ..., ..., ... arasında savunma yönünden menfaat çatışması oluştuğu gözetilmeden, sanıkların ayrı ayrı müdafiler yerine hüküm anına kadar aynı müdafii tarafından savunulmaları suretiyle Avukatlık Kanunu'nun 38/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 152. maddelerine aykırı davranılması bozmayı gerektirmiştir.

Özet: Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;  Sanık hakkında 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK'nin 51. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususu tartışılırken sanığın pişmanlık duyduğu ve bir daha suç işlemeyeceğine dair kanaatin hasıl olmadığı belirtildiğinden ve kasten yaralama suçu için de hükümler arasında çelişkiye neden olunmaması için TCK'nin 51. maddesinin uygulama koşulları gerçekleşmeyeceğinden, tebliğnamedeki (3) numaralı bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir. Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas-2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.